🐸 Tunezja Sytuacja W Kraju

Wtorek, 27 lipca 2021 (18:31) Niespokojna sytuacja wciąż jest w Tunezji. W niedzielę prezydent Kajs Saied zdymisjonował rząd premiera Hiszama Meszisziego i zawiesił parlament na 30 dni, a posłowie zostali pozbawieni immunitetu. Wejście do budynku parlamentu zostało zablokowane przez wojsko, które otoczyło także szereg rządowych departamentów i biuro katarskiej telewizji Al-Dżazira. Saied miał to zrobić w reakcji na protesty przeciwko politycznym elitom, jednak jego przeciwnicy oskarżają go o zamach stanu. Komentatorzy z kolei twierdzą, że upada jedyna demokracja, która wyłoniła się w wyniku tzw. arabskiej wiosny. W 2011 roku Tunezyjczycy podczas arabskiej wiosny obalili autorytarne rządy generała Zajna al-Abidina ibn Aliego. Wprowadzony w kraju system demokratyczny nie spełnił jednak nadziei wielu obywateli. Sytuacja polityczna pozostawała niestabilna (od 2011 roku rząd zmieniał się dziewięć razy), mieszkańcy skarżyli się na korupcję i bezrobocie, do tego dochodziły rosnące nierówności między turystycznym wybrzeżem a resztą kraju. Według jednego z sondaży w 2019 roku przeprowadzonego przez Pew Research Center, tylko 27 proc. Tunezyjczyków uważa, że demokracja dała im lepsze życie. Sytuację jeszcze bardziej zaogniła pandemia koronawirusa. Od stycznia 2021 w kraju trwają brutalne protesty. Na ulice wyszły tysiące Tunezyjczyków domagających się dymisji władz. Do pacyfikacji została wysłana policja oraz wojsko, wiele osób zostało zatrzymanych. Rząd zakazał wtedy demonstracji i wydłużył godzinę policyjną wprowadzoną w związku z pandemią. Protesty jednak trwały, a popularność premiera Hiszama Meszisziego oraz jego gabinetu spadała. W niedzielę prezydent Kajs Saied - polityczny outsider, nazywany przez media "Robokopem" ze względu na monotonny sposób mówienia i skupianie się na kwestiach bezpieczeństwa - zdymisjonował rząd i zawiesił parlament. Saied, który w przeszłości domagał się rozszerzenia władzy prezydenta, ogłosił, że na razie przejmie funkcje premiera, ale wkrótce wyznaczy nowego szefa rządu. Konstytucja nie pozwala na rozwiązanie parlamentu, ale pozwala na zamrożenie jego działalności - oświadczył. Swoją decyzję argumentował pandemią koronawirusa, kryzysem gospodarczym oraz "ratowaniem Tunezji i narodu tunezyjskiego". Wielu ludzi zostało oszukanych przez hipokryzję, zdradę i rabunek praw ludu - powiedział Saied w oświadczeniu opublikowanym w państwowych mediach. Ostrzegam każdego, kto myśli o chwyceniu za broń... a kto wystrzeli kulę, siły zbrojne odpowiedzą kulami - dodał. Na ulice wyszły kolejne demonstracje, które popierały decyzje prezydenta. Swój gniew kierowały w stronę Partii Odrodzenia (Ennahdy), największego ugrupowania. To najszczęśliwszy moment od czasu rewolucji - mówili demonstranci. Przeciwnicy prezydenta mówią jednak o zamachu stanu. Przewodniczący parlamentu Raszed Ghannuczi, szef Ennahdy, oskarżył Saieda o przeprowadzenie "przewrotu przeciwko rewolucji i konstytucji". Uważamy, że najważniejsze instytucje państwowe nadal funkcjonują, a zwolennicy Ennahdy i narodu tunezyjskiego będą bronić rewolucji - powiedział. W poniedziałek prawie doszło do starć między deputowanymi Ennahdy oraz sojusznikami prezydentami. W ruch poszły kamienie. Interweniowała policja. Służby wkroczyły do biur katarskiej telewizji Al-Dżazira w Tunisie i nakazały ich zamknięcie. Oficjalnie powód nie został wyjaśniony. Prezydent nakazał także zamknięcie instytucji publicznych oraz zagranicznych, a także wprowadził zakaz zgromadzeń w miejscach publicznych oraz przemieszczania się między miastami. Ograniczenia te mają trwać dwa dni z możliwością przedłużenia. Na placach i ulicach nie można tworzyć grup liczących ponad trzy osoby. Saied powiedział w nagranym wystąpieniu, że jego decyzje zostały podjęte zgodnie z konstytucją i nie stanowią zamachu stanu. Wezwał Tunezyjczyków do zachowania spokoju, niereagowania na prowokacje i zrezygnowania z demonstracji, ponieważ "największym niebezpieczeństwem dla kraju byłaby wewnętrzna eksplozja". Nakaz zamknięcia instytucji nie dotyczy sił bezpieczeństwa, wojska, służb celnych i osób pracujących w placówkach zdrowia. Unia Europejska zaapelowała o jak najszybsze przywrócenie "stabilności instytucjonalnej", a w szczególności o wznowienie działalności parlamentu. Oświadczenie w imieniu UE wydał szef unijnej dyplomacji Josep Borrell. Unia Europejska z największą uwagą śledzi wydarzenia w Tunezji. Demokratyczne korzenie kraju, poszanowanie praworządności, konstytucja i ramy prawne muszą być zachowane, przy jednoczesnym poszanowaniu woli i aspiracji narodu tunezyjskiego. Dlatego apelujemy o jak najszybsze przywrócenie stabilności instytucjonalnej, a w szczególności o wznowienie działalności parlamentarnej, poszanowanie praw podstawowych i powstrzymanie się od wszelkich form przemocy - czytamy w oświadczeniu Borrella. Sekretarz stanu USA Antony Blinken w rozmowie telefonicznej z prezydentem Tunezji Kaisem Saiedem zachęcił go "do przestrzegania zasad demokracji i praw człowieka" - przekazał w poniedziałek rzecznik Departamentu Stanu Ned Price w oświadczeniu dla prasy. Blinken "wezwał prezydenta Saieda do utrzymywania otwartego dialogu ze wszystkimi siłami politycznymi i narodem tunezyjskim, zapewniając, że Stany Zjednoczone będą nadal z zaangażowaniem monitorować sytuację " - powiedział Price. Rząd Francji wezwał wszystkie partie polityczne Tunezji do powstrzymania się od przemocy i zaapelował o przywrócenie rządów prawa tak szybko, jak to możliwe. Resort spraw zagranicznych Arabii Saudyjskiej wydał oświadczenie, w którym oznajmił, że popiera wszelkie kroki, które zapewnią bezpieczeństwo i stabilność Tunezji.

W Tunezji odbywa się referendum konstytucyjne, które dotyczy kolejnego zwiększenia prerogatyw prezydenckich w tym państwie. Jest to ostatni akt tzw. wiosny arabskiej i jednocześnie klęska demokratycznych aspiracji państw północnej Afryki. Tym samym Tunezja zrywa z demokracją i podąża w ślady ubiegłego roku urzędujący prezydent tego kraju Kaïs Saïed rozpoczął demontaż tunezyjskiej demokracji. Argumentując, że działa on na rzecz ustabilizowania sytuacji politycznej oraz na rzecz zwalczenia korupcji i innych patologii szerzących się w tunezyjskim państwie. Kaïs Säied w kilka miesięcy przejął de facto całą władzę wykonawczą a następnie sądowniczą w tym kraju. Zawieszenie parlamentu na miesiąc, później na kolejne dwa miesiące; odwołanie rządu, przejęcie mediów publicznych, liczne aresztowania oponentów politycznych, działania na rzecz zwiększenia roli wojska; w Tunezji konsekwentnie prezydent i jego współpracownicy wprowadzają model egipski i wzorują swoje działania na podejmowanych krokach przez prezydenta Al-Sisiego, który również w kilka miesięcy przejął całkowicie władzę w Egipcie niejako unieważniając wszelkie decyzje i demokratyczne postępy przeprowadzone po tzw. wiośnie arabskiej z okresu styczeń-marzec tunezyjskiej demokracji porażką Unii Europejskiej?Upadek demokracji tunezyjskiej należy również odczytać, jako porażkę metody Unii Europejskiej na zbliżanie swoich sąsiadów do standardów politycznych i gospodarczych w UE; zbliżanie wynikające z polityki sąsiedztwa UE, czyli w tym wypadku tzw. procesu barcelońskiego. Pomimo wszystkich swoich słabości transformacja tunezyjska była przedstawiana w zachodniej Europie, jako przykład państwa muzułmańskiego, północnoafrykańskiego, który pomimo wszelkich różnic z zachodem i modelem społecznopolitycznym przyjętym w Unii Europejskiej może wejść na drogę demokratyzacji oraz politycznej, społecznej i gospodarczej transformacji. Dodajmy, iż w transformację tunezyjską Unia Europejska w ramach wielu projektów kulturowych, naukowych i innych zainwestowała duże fundusze. Ta inwestycja okazała się jednak bez pokrycia, ponieważ coraz bardziej kulejąca tunezyjska demokracja została de facto zlikwidowana przez prezydenta, przy wsparciu zdecydowanej większości Tunezyjczyków, którzy byli już zmęczeni aferami korupcyjnymi, skandalami, oraz imposybilizmem tunezyjskiego państwa w rozwiązywaniu problemów społecznych i gospodarczych Tunezji i jej zmaga się z plagą agresywnych małp. Pułapki nie pomagająZachodnie giganty „zapomniały” o sankcjach. Te firmy prowadzą interesy z RosjąmacPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Policjanci odbili Polkę, która została porwana w Tunezji. Pojechała tam do poznanego w internecie mężczyzny Śląscy policjanci z pomocą kolegów po fachu z Tunezji, a także Interpolu, uwolnili 38-letnią Polkę, która została porwana przez swojego niedoszłego kochanka. Kobieta pojechała do Tunezji, by spotkać się z poznanym przez internet mężczyzną, z którym - jak się wydawało - połączyło ją uczucie. Na miejscu okazało się jednak, że mężczyzna jest oszustem, który uwięził ją i torturował. Planował zmusić rodzinę Polki do wpłacenia za nią okupu.

Coraz bardziej niespokojnie w Tunezji. Z powodu przeciwepidemicznego lockdownu i pogłębiającego się kryzysu gospodarczego dochodzi tam od kilku dni do wielkich ulicznych protestów. Ludzie są rozczarowani tempem reform, mimo, że od rewolucji, która obaliła dyktaturę minęła już dekada. Niemal dokładnie 10 lat temu, na przełomie grudnia 2010 r. i stycznia 2011 r. doszło do ulicznej rewolucji, która odsunęło od władzy rządzącego po dyktatorsku od 1987 r. prezydenta Zin Al-Abidin Ben Alego. Iskrą do protestów było wówczas samospalenie się młodego sprzedawcy warzyw Mohameda Bouaziziego, któremu policja zarekwirowała wózek, ponieważ nie miał odpowiedniego zezwolenia na handel uliczny. Zdesperowany mężczyzna, który mimo wykształcenia nie mógł znaleźć żadnej pracy, odebrał sobie życie. Tunezyjska rewolucja dała początek tzw. Arabskiej Wiośnie, czyli fali wystąpień i rewolucji, które przetoczyły się przez Afrykę Północną i Bliski Wschód. Doprowadziło to do obalenia i zabicia dyktatora Libii Muamamara Kadafiego, obalenia prezydenta Egiptu Hosniego Mubaraka, a potem przywrócenia w tym kraju rządów wojskowych, a także do wojny domowej w Syrii. Tunezja na skraju bankructwa Tunezja, gdzie rewolucja (nazwana potem „jaśminową”) odbyła się na tle regionu stosunkowo bezkrwawo – choć kosztowała życie co najmniej 338 osób – wskazywana była jako kandydat na stabilną demokrację. Doszło tam bowiem do wytworzenia się w miarę demokratycznej sceny politycznej i uznawanych międzynarodowo wyborów. Ale sytuacja gospodarcza kraju nie poprawiała się już tak szybko. Dalej dużymi problemami pozostały bezrobocie, korupcja czy nepotyzm. Kryzys pogłębiła jeszcze pandemia koronawirusa, bowiem gospodarka Tunezji w dużej mierze opiera się o turystykę, a zagranicznych gości w tym sezonie było w kraju jak na lekarstwo. Do tego przeciwpandemiczne obostrzenia, wymuszające zamknięcie wielu drobnych biznesów, pogarsza sytuację materialną wielu obywateli. Tunezja według niektórych ocen znalazła się nawet na skraju bankructwa. Młodzi ludzie znów więc próbują szukać szczęście nielegalnie przedostając się przez Morze Śródziemne do Europy. Zarobki zwykłych Tunezyjczyków bardzo mocno więc w ostatnim czasie spadły, a z powodu rosnącej inflacji ceny wielu podstawowych towarów poszybowały w górę. W kraju niewiele też zmieniło się przez ostatnią dekadę jeśli chodzi o kiepski stan służby zdrowia czy innych usług publicznych, co dodatkowo uwypukliła pandemia. Protesty mimo ścisłego lockdownu Tym razem jednym z przyczynków do protestów było umieszczone w internecie nagranie, na którym widać jak policjant popycha protestującego przeciw restrykcjom pasterza z prowincji. Wielu Tunezyjczykom przypomniały się więc emocje, jakie przeżywali gdy dowiadywali się o losie Mohameda Bouaziziego. Zwłaszcza, że wszystko działo się niemal dokładnie w przypadającą 14 stycznia 10. rocznicę ustąpienia i ucieczki z kraju prezydenta Ben Alego. Władze, spodziewając się ulicznych protestów, przed rocznicą wprowadziły czterodniowy ścisły lockdown, ale to nie powstrzymało ludzi przed wyjściem na ulice. Do dużych protestów doszło w stolicy kraju – Tunisie oraz ważnym portowym mieście Susa. W kolejnych dniach protesty zaczęły wybuchać w innych miejscowościach, do czego przyczyniło się też ich brutalne tłumienie przez siły policyjne, które używały pałek czy gazu łzawiącego. Manifestanci zaś budowali na ulicach barykady czy podpalali opony. Masowe zatrzymania i aresztowania Do największych protestów doszło w miniony weekend, a wczorajszy (18 stycznia) i dzisiejszy dzień władze nazwały już „stosunkowo spokojnym”. Ale utrzymania tego spokoju musi pilnować nie tylko policja, ale także wojsko. Jak poinformował minister obrony Mohamed Zikri, żołnierze wyszli na ulice w Susie, Bizerte, Kasserine czy Silianie. Z kolei rzecznik prasowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Khaled Hayouni przekazał, że aresztowano dotąd 632 uczestników zamieszek. Większość z nich jest bardzo młoda, najmłodsi mają zaledwie 15 lat. „To nie byli protestujący w dzień pokojowo ludzie, ale chuligani atakujący pod osłoną nocy policjantów kamieniami i podpalający różne miejsca” – mówił. Ale Amnesty International zwraca uwagę, że policja także zachowywał się bardzo brutalnie, a funkcjonariusze atakowali i zatrzymywali także osoby zachowujące się pokojowo. Obrońcy praw człowieka wezwali więc do uwolnienia wszystkich zatrzymanych podczas protestów. Tymczasem protestujący i część opozycji domaga się ustąpienia premiera Hichama Mechichiego, którego obwiniają o katastrofalny stan gospodarki i złe zarządzenia państwem w czasie pandemii. Sam Mechichi przeprowadził niedawno rekonstrukcję swojego gabinetu, ale nastrojów to nie uspokoiło.

tunezja sytuacja w kraju